ΟΝΕΙΡΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ

Μια σπηλιά
στο βάθος του μυαλού
στην άκρη της νύχτας
Μια σκιά
χρόνιος κάτοικος
κρυμμένο φάντασμα
Απροειδοποίητα παρούσα
στης μέρας και της νύχτας
τον ύπνο
Πάνω στα βλέφαρα
στο υφάδι του ονείρου
πλάσμα παράξενο
παραμονεύει
Γλιστρά στη σκέψη
από πατζούρια που άνοιξαν
στη μυρουδιά της βροχής
Σαν σαλιγκάρι
που απ' τη προηγούμενη βροχή
μ' απλωμένες κεραίες
περιμένει...
Άγνωστο πλάσμα
από φόβου υλικό
το απροσδιόριστο σχήμα του
Ενός ουράνιου τόξου
το χάδι περιμένει
του δαίμονα την υπόνοια
να ξορκίσει...
Σιωπηλή σκιά
που περίγραμμα ξάφνου αποκτά...
Μιας σταγόνας το λαμπύρισμα
παίρνει για βλέμμα
Του ήλιου το ζεστό κίτρινο
φοράει χαμόγελο
Με φιλντισένιο πρόσωπο
και στις πλάτες κρυμμένες φτερούγες
Πλάσμα που δεν σε τρομάζει...
Δεν είναι φάντασμα...
παρά μόνο
ένας Άγγελος,
από όνειρο
καιρό τώρα
ξεχασμένο...

ΧΑΡΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΤΗ ΦΙΛΗ ,

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΠΟΖΙΝΗ !!

ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΜΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ !!!