Επίκληση στην Ζωή !!!

Μια φορά κι έναν καιρό είναι μια ΙΔΕΑ και εκδηλώνεται !!!

Τότε , σε μια εποχή πολύ πριν εμφανιστούν τα έμβια όντα στο υπαρκτό σύμπαν δημιουργήθηκε ένας πλανήτης που είχε επάνω του ένα μεγάλο δέντρο .

Ο πλανήτης αυτός ήταν στην αρμοδιότητα του άρχοντα « ΕΝ-ΓΑΙ-ΩΝ »  , που είχε την ευθύνη για την ομαλή λειτουργία του !

Στον πλανήτη επικρατούσαν δυο εποχές , ο χειμώνας και το καλοκαίρι και το δέντρο ήταν πλήρως εναρμονισμένο και προσαρμοσμένο στις συνθήκες αυτές .

Οι εποχές  εναλλάσσονταν , σαν να επιβαλλόταν η μια στην άλλη αέναα.

Μεγάλα διαστήματα ακραίων φαινομένων λάμβαναν χώρα , όμως το δέντρο είχε τον τρόπο να τα αντιμετωπίζει και να επιβιώνει .

Μια μέρα όμως τα δεδομένα άλλαξαν !

Την στιγμή που το καλοκαίρι ετοιμαζόταν να παραδώσει την σκυτάλη στο χειμώνα , αποφάσισε να αναλάβει τα ηνία και να κυριαρχήσει στον πλανήτη .

Ο χειμώνας προσπάθησε να προβάλει αντίσταση και να διεκδικήσει την σειρά του , όμως το καλοκαίρι πρότασσε εμπρός του τον ήλιο και αυτός εξάτμιζε κάθε σύννεφο που προσπαθούσε να δημιουργήσει !

Μόλις ανέλαβε το καλοκαίρι , ο ήλιος ήταν πλέον ο καθημερινός κάτοικος του ουρανού.

Το δέντρο ξαφνιάστηκε από αυτήν την απρόσμενη αλλαγή και ξεκίνησε να ψάχνει τρόπους για να διαχειριστεί την νέα κατάσταση !

Ο χειμώνας του πρόσφερε νερό που έφτανε μέχρι τα βάθη των ριζών του κι έτσι του εξασφάλιζε την πλήρη κάλυψη των αναγκών του !

Όμως το πρόβλημα που είχε ήταν αρκετά σοβαρό μιας και είχε ήδη διανύσει την εποχή του θέρους και το νερό που είχε φυλάξει για τις βαθύτερες ρίζες είχε τελειώσει !

Προσπάθησε να κρατήσει την λίγη υγρασία που είχε απομείνει βαθιά κάτω στις ρίζες για να εξασφαλίσει την θαλερότητα της κορυφής του , όμως ο παρατεταμένος ήλιος και η ξηρασία δεν του άφηναν πολλές επιλογές πλέον.

Χρειαζόταν να πάρει γενναίες αποφάσεις στην ύστατη αυτή προσπάθεια να επιβιώσει !

Έπρεπε να στείλει το νερό ψηλά , να δυναμώσει την βάση για να μπορέσει να κρατήσει το βάρος του.

Τώρα πια γνώριζε ότι οδηγείτο σε έναν αργό κι επίπονο θάνατο , όμως όφειλε να παλέψει !

Όσο περνούσε ο καιρός το δέντρο έκανε όλο και μεγαλύτερες θυσίες παραμελόντας βασικά σημεία της υπόστασής του , ξεκινώντας από την κορυφή και κατεβαίνοντας συνεχώς χαμηλότερα !

Η κορυφή και το μέσον του δέντρου είχαν αρχίσει να μαραίνονται και τίποτα πλέον δεν θύμιζε την καλαίσθητη πράσινη εμφάνιση του !

Οι θερμοί άνεμοι που φυσούσαν και θέριζαν τον πλανήτη , ταρακουνούσαν τα άλλοτε γεμάτα καταπράσινα φύλλα κλαδιά του και κινούνταν σαν εκκρεμές επιβαρύνοντας την βάση του !

Έτσι το δέντρο , από ανάγκη , έστελνε ό,τι απόθεμα υγρασίας του είχε απομείνει στην επιφάνεια για να καταφέρει να παραμείνει όρθιο !

Το καλοκαίρι συνεχιζόταν αδιάκοπα και πλέον άρχισε να χάνει και τις τελευταίες δυνάμεις του , ώσπου μαράθηκε τελείως !

Η άλλοτε καταπράσινη φύση του είχε μετατραπεί σε ένα θαμπό κίτρινο χρώμα κι ο αέρας που διαπερνούσε τα ξερά κλαδιά του , δημιουργούσε ένα αδιάκοπο κι ενοχλητικό συριγμό που διατάραζε όλη την αρμονία του κόσμου !

Αυτό έγινε αφορμή να ξυπνήσει ο πλανήτης και να φωνάξει τον  « ΕΝ-ΓΑΙ-ΩΝ »  , που βλέποντας τι συνέβαινε αποφάσισε να ενεργήσει.

Έπρεπε να βρει τρόπο να επανέλθει η ισορροπία που είχε διαταραχθεί!

Τότε θυμήθηκε τον δεύτερο αδελφό , που είχε σταθεί δίπλα του βοηθός στην αρχή της δημιουργίας του.

Ήταν ο άρχοντας των υδάτων , ο ξακουστός στην τότε εποχή ως « ΕΝ-ΥΔΩΡ-ΩΝ » !

Ο « ΕΝ-ΓΑΙ-ΩΝ » τον επικαλέστηκε με σεβασμό :

« Ω! μέγα άρχων ξακουστέ

   των Υδάτων Συ , Πατέρα

   πότισε την διψασμένη γη

   την καμένη από ανάγκη .

  

   Να γίνει όπως στην αρχή

   το δέντρο να ιάνει

   να πρασινίσει η κορυφή

   τα ουράνια να στολίσει .

   Σαν μάνα γη να κοινωνώ

   των ουρανών την χάρη

   ποίημα να γίνω φωτεινό

   να υποδεχτώ τον Λατρευτό . »

Ο  « ΕΝ-ΥΔΩΡ-ΩΝ » εμφανίστηκε αμέσως μπροστά του και με ορμή καταρράχτη εισήλθε στην γη και δημιούργησε υπόγεια ποτάμια για να τραφούν οι ρίζες . 

Έπειτα βγήκε στην επιφάνεια και χάραξε ρυάκια .

Τέλος , έφερε συννεφιά πυκνή γεμίζοντας την πλάση με Ύδωρ καθάριο !

Το δέντρο που ακροβατούσε στα όρια Ζωής και θανάτου ένιωσε ξαφνικά να λούζεται με άφθονο νερό που κάλυπταν όλα τα μέρη του !

Η κορυφή άρχισε να ξαναζωντανεύει , το ίδιο συνέβαινε και στο μέσον  αλλά και στην βάση !

Το δέντρο ρουφούσε με λαχτάρα το γεμάτο Ζωή Ύδωρ και μεταμορφωνόταν σε κάτι πρωτόγνωρο και μεγαλειώδες , έτσι ο αέρας που φυσούσε δεν είχε πλέον εξουσία επάνω του !

Υπήρχαν ακόμα κάποια σημεία με αυτό το κίτρινο , γεμάτο θάνατο , χρώμα , αλλά θα πρασίνιζαν κι αυτά όταν το δέντρο θα έμπαινε ξανά σε ομαλή λειτουργία και σωστή διαχείριση της ροής του !

Μόλις τελείωσε η όλη διαδικασία , ο « ΕΝ-ΓΑΙ-ΩΝ » ευχαρίστησε τον « ΕΝ-ΥΔΩΡ-ΩΝ » για την βοήθεια του και τον αποχαιρέτισε !

Ο « ΕΝ-ΥΔΩΡ-ΩΝ » όμως δεν είχε τελειώσει ακόμα την εργασία του …

Χρειαζόταν να επαναφέρει τον πλανήτη σε ισορροπία και να βρει μια λύση στην διαμάχη μεταξύ χειμώνα και καλοκαιριού !

Αποφάσισε να φωνάξει το μεγάλο του αδελφό , τον γνωστό ως  « ΕΛ-ΕΡ-ΩΝ » !

Μόλις άκουσε το κάλεσμα του , ο « ΕΛ-ΕΡ-ΩΝ » εμφανίστηκε !

Ο « ΕΝ-ΥΔΩΡ-ΩΝ » του περιέγραψε τι είχε συμβεί και ποιά ήταν η αιτία της ανισορροπίας που είχε επέλθει κι ο « ΕΛ-ΕΡ-ΩΝ » είχε ήδη την λύση !

Για να μην αντιμάχονται ο χειμώνας με το καλοκαίρι , αποφάσισε να δημιουργήσει ενδιάμεσες εποχές που θα είχαν στοιχεία και των δύο !

Η μία εποχή θα ονομαζόταν φθινόπωρο και θα σηματοδοτούσε την φθίνουσα πορεία των ηλιόλουστων φαινομένων για να υποδεχθεί τον άγριο χειμώνα .

Η άλλη θα ονομαζόταν άνοιξη , που θα δήλωνε το  άνοιγμα των πυλών και την ανθοφορία της φύσης που στολισμένη πλέον θα υποδεχόταν την εποχή του Ηλίου !   

Έτσι θα σταματούσε η όποια επιδίωξη κυριαρχίας και θα ήταν όλοι ικανοποιημένοι !

Ο πλανήτης είχε πλέον εναρμονιστεί με την νέα πραγματικότητα και το δέντρο είχε γίνει καταπράσινο και υγιέστατο !

Ο « ΕΛ-ΕΡ-ΩΝ » βλέποντας αυτό το θαυμάσιο θέαμα θέλησε να το στολίσει κι έτσι χάραξε έναν κύκλο γύρω από το δέντρο και έριξε κάποιους σπόρους στο χώμα .

Τους έδωσε εντολή να ξεραίνονται κατά την διάρκεια του φθινόπωρου , να εισχωρούν βαθιά στην γη για να προστατευτούν από τις κακουχίες του χειμώνα και με τον ερχομό της άνοιξης να ανθοφορούν στολίζοντας το δέντρο !

Τότε ο « ΕΝ-ΘΥΜΗΤΗΣ » θέλησε να μείνει μόνιμα καταγεγραμμένο το γεγονός και κάλεσε τον « ΕΛ-ΕΡ-ΩΝ » να το καταγράψει σαν Νόμο της πλάσης , από τώρα και για πάντα !!!

Αφού έγινε η καταγραφή του Νόμου , κάλλος και αρμονία περιέλουζε πλέον τον πλανήτη και τότε ακούστηκε μια Φωνή να λέει :

¨ Ήλθε η ώρα ¨

Και ξάφνου … Φώς εγένετο !!!

Μια έκρηξη Φωτός πλημμύρισε την πλάση !!!
Ο κήπος είχε πλέον κάτοικο ένα μικρό παιδί  και η Πνοή Του είχε εισχωρήσει  σε κάθε κύτταρο της πλάσης , ώστε να είναι το Ουράνιο Τόξο τις βροχερές μέρες του φθινοπώρου , η νιφάδα χιονιού του παγερού χειμώνα , το χρώμα στα λουλούδια της άνοιξης , ο Ήλιος του καλοκαιριού , μα προπάντων στόλιζε με χρώμα ιριδίζων το φύλλωμα του Δέντρου !!!

Τότε το μικρό παιδί χαμογέλασε και με ένα βλέμα σιωπηλό και διαπεραστικό έδειχνε με το μικρό χεράκι του στον  « ΕΛ-ΕΡ-ΩΝ » τους άλλους κήπους που δημιουργούνταν και ήταν άδειοι !!

Τότε ο « ΕΛ-ΕΡ-ΩΝ » εννόησε το καθήκον του να πλάθει από ένα παιδί για τον κάθε κήπο που είχε δημιουργηθεί και που θα δημιουργούνταν αέναα από τώρα και επέκεινα !

Αφού όλα είναι όπως είναι να είναι , το μικρό παιδί ξεκίνησε να εξερευνά την νέα του κατοικία και ο « ΕΝ-ΘΥΜΗΤΗΣ » είναι ο Πανταχού παρών Φύλακας και Δάσκαλος του !!!

Χαράλαμπος Γιαννόπουλος  (  Χαράλαμπος Γιαννόπουλος )