Μια φορά και ένα καιρό, ένα παιδί ήταν η σειρά του να γεννηθεί και να έρθει στην γη. Μια μέρα το παιδί ρώτησε τον Θεό:
«Μου λένε ότι θα με στείλεις στην γη αύριο…”
“… αλλά πώς να ζήσω εκεί τόσο μικρό και αβοήθητο;"
Ο Θεός απάντησε,
«Μέσα στους τόσους αγγέλους, έχω διαλέξει έναν και για εσένα.»
«Θα σε περιμένει και θα σε φροντίζει στην γη.»
«Αλλά…” είπε το παιδί, «εδώ στον Παράδεισο δεν κάνω τίποτε άλλο από το να τραγουδώ και να γελώ.”
«Μόνο αυτά χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένο»
Ο Θεός είπε,
«Ο άγγελος θα σου τραγουδά κάθε μέρα. Θα νιώθεις την αγάπη του αγγέλου σου και θα είσαι ευτυχισμένο.»
«Όμως…» είπε το παιδί,
«… πώς θα μπορώ να καταλαβαίνω όταν οι άνθρωποι μου μιλούν, αφού δεν ξέρω την γλώσσα τους;»
Αυτό είναι εύκολο", είπε ο Θεός
“Ο άγγελος σου θα σου λέει τις πιο όμορφες και γλυκές λέξεις που άκουσες ποτέ σου, και έτσι με πολλή υπομονή και φροντίδα, ο άγγελος σου θα σου διδάξει πώς να μιλάς".
Το παιδί κοίταξε ψηλά στον Θεό και είπε,
”Και τι θα κάνω όταν θέλω να μιλήσω σε Εσένα;"
Ο Θεός χαμογέλασε στο παιδί και του είπε,
«ο άγγελος σου, θα σου βάλει τα χέρια μαζί και θα σου δείξει πώς να κάνεις την προσευχή σου».
Το παιδί τότε είπε,
«Έχω ακούσει ότι στην γη υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Ποιος θα με προστατεύσει;»
Ο Θεός έβαλε το παιδί στην αγκαλιά του λέγοντας:
«ο άγγελος σου θα σε προστατεύει – ακόμα και αν σημαίνει το δικό του κακό!»
Το παιδί ήταν λυπημένο και είπε στον Θεό:
«Αλλά θα είμαι πάντα λυπημένο επειδή δεν θα μπορώ να σε βλέπω πλέον»
Ο Θεός αγκάλιασε το παιδί
«Ο άγγελος σου θα σου μιλά πάντα για εμένα και θα σου δείξει τον δρόμο να έρθεις πίσω σε εμένα, παρόλο που εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου».
Εκείνη την στιγμή ήταν απόλυτη γαλήνη στον Παράδεισο, αλλά φωνές από την γη μπορούσαν ήδη να ακουστούν.
Το παιδί αμέσως, ρώτησε απαλά,
«Ω Θεέ μου, αν είναι να φύγω τώρα, πες μου σε παρακαλώ το όνομα του αγγέλου μου!»
Ο Θεός απάντησε,
«Το όνομα του αγγέλου σου δεν είναι σημαντικό…
...εσύ απλά θα την φωνάζεις “Μαμά!”
Το τέλος… της ιστορίας
Η αρχή… της δημιουργίας...
Κάποτε σε μια φτωχική γειτονιά,ζούσε μια μονόφθαλμη μητέρα με το μονάκριβο παιδί της. Ένα αγόρι τεσσάρων ετών.Όμως αυτό δεν την ήθελε και ντρεπόταν πολύ για την όψη της , επειδή είχε ένα μάτι και την έβλεπε σαν τέρας!Χωρίς να υπάρχει εναλλακτική λύση, αναγκαστικά μεγάλωνε μαζί της, αλλά ποτέ δεν την δέχτηκε ούτε την παρουσίαζε στους φίλους του,ντρεπόταν πολύ με την αναπηρία της μητέρας του.Τα χρόνια πέρναγαν, τελείωσε τις σπουδές του, και κανείς μέχρι τώρα δεν την είχε δει, γιατί την είχε καλά κρυμμένη.Ήλθε η ώρα που νεαρός αυτός γνώρισε την σύντροφο της ζωής του. Έκανε οικογένεια, αλλά ουδέποτε τους ανάφερε για την μητέρα του,τους είχε πει,είναι ότι δεν έχει μητέρα Και για όλα αυτά δεν είπε τίποτε στην μητέρα του.Αυτός όμως πήγαινε κρυφά και την έβλεπε στην φτωχική της παράγκα.Κάποτε έκανε καιρό να την δει.Όμως ο πόθος της και η υπέρμετρη αγάπη της, για το μονάκριβο παιδί της, την έκανε να σχίσει τα βουνά και τα λαγκάδια για να τον βρει και να δει έστω και για λίγο το μονάκριβο θησαυρό της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν εντόπισε τον χώρο που βρισκόταν το παιδί της, πλησίασε και έφτασε μέχρι τη πόρτα του σπιτιού του,με φόβο κτύπησε την πόρτα του. Τότε η υπηρέτρια άνοιξε την πόρτα και τα παιδιά που ήταν εκεί,αντίκρισαν μια ζητιάνα γυναίκα – τέρας (με ένα μάτι) και από το φόβο τους άρχισαν να φωνάζουν και να κλαίνε.Δεν είχαν ξαναδεί ποτέ τους τέτοια «άγρια» όψη και φυσικά η στάση τους ήταν δικαιολογημένη.Ο στοργικός όμως πατέρας έτρεξε έντρομος να δει τι ακριβώς συμβαίνει και όταν την είδε άρχισε να φωνάζει έξαλλος, να την βρίζει, να την σπρώχνει, και την ελεεινή ζητιάνα όπως την κατονόμαζε την απομάκρυνε σαν ένα κουρέλι από την έπαυλή του.Αφού την είχε απομακρύνει αρκετά από το παλάτι του, της είπε με άγρια φωνή:Τι γυρεύεις εδώ;Δεν σου είπα να μην έρθεις ποτέ στο σπίτι μου; Δεν θέλω να σε δουν τα παιδιά μου, η γυναίκα μου αλλά και ο κοινωνικός μου περίγυρος!Τότε η πικραμένη μάνα, σιωπηλή και με ανάμεικτα συναισθήματα, χαράς που ξανάδε το παιδί της και λύπης για την όλη συμπεριφορά του, πήρε τον δρόμο της επιστροφής.Ο γιός της είχε θυμώσει τόσο πολύ και για αρκετό χρονικό διάστημα δεν πήγε να την δει, ώσπου κάποτε, κάποιο περίεργο μητρικό συναίσθημα τον οδήγησε έξω από την καλύβα της.Πλησίασε και χτύπησε την ερειπωμένη πατρική του πόρτα, αλλά απόκριση δεν πήρε, κι εκεί που ετοιμαζόταν να φύγει, άκουσε μια φωνή απ΄ τον διπλανό φτωχόσπιτο να του λέει:
-Γυρεύεις κάτι αγόρι μου;-την μάνα μου θέλω.-Λυπάμαι πολύ λεβέντη μου, αλλά η μάνα σου, πάει καιρό που έφυγε απ΄ τη ζωή αυτή, όμως μου έδωσε αυτό το γράμμα και με παρακάλεσε να στο δώσω μετά τον θάνατό της.Το πήρε στα τρεμάμενα χέρια του και αφού το άνοιξε,άρχισε να το διαβάζει:
Πολυαγαπημένο παιδί μου, τώρα πια που δεν είμαι στη ζωή,ήλθε η ώρα να μάθεις την μεγάλη αλήθεια.Όταν ήσουν 6 μηνών, σε ένα δυστύχημα με τον πατέρα σου, ό οποίος χάθηκε από τότε, έχασες το ένα σου μάτι, έτσι λοιπόν παιδί μου έβγαλα το δικό μου και στο δώρισα για να έχεις μια καλύτερη ζωή.Δεν πειράζει παιδί μου που με απαρνήθηκες, κι ας μου στέρησες την χαρά της μάνας. Το να σε βλέπω όμως να μεγαλώνεις, να σπουδάζεις, να κάνεις την δική σου οικογένεια, σαν μάνα καμάρωνα κρυφά για το παιδί μου.
Όμως να ξέρεις για όλα αυτά, δεν σου κρατώ κακία, σ΄ αγαπώ όμως τόσο πολύ, όσο δεν μπορείς να φαντασθείς.Αν χρειαζόταν, θα σου έδινα και το άλλο μου μάτι, για να είναι το παιδί μου πάντα καλά.Αυτός τότε έκλαψε πικρά για την απαράδεκτη συμπεριφορά του, όμως ήταν πολύ αργά, αφού δεν πρόλαβε ποτέ να πει στην μάνα του, το ποσό πολύ την αγαπούσε, αλλά και πόσο πολύ την πίκρανε σ΄ όλη της ζωή.Για όλα αυτά που έμαθε τώρα, καιγόταν και ήθελε να πέσει στα πόδια της, ζητώντας της ένα μεγάλο συγνώμη από τα βάθη της καρδιάς του.Μετάνιωσε πικρά για το μεγάλο κακό που της έκανε, στερώντας της το μητρικό δικαίωμα της αγάπης